Sana her gelişte acıyla doldum,
Kederden saçımı, başımı yoldum.
O bile yetmedi, aklımdan oldum,
Kaldırımın gibi, yüzün kapkara,
Artık sevmiyorum seni Ankara.
Kimsesiz çocuklar, gariban kullar,
Yokluğa çıkıyor, sende tüm yollar.
Dosta hasret kalmış açılan kollar,
İnsanlar perişan, yürekler yara,
Artık sevmiyorum seni Ankara.
Gülmek tümden yasak olmuş yüzlere,
Işık gitmiş, hep yaş dolmuş gözlere.
Ne kastın var idi, senin bizlere?
Çataldır dillerin, benzersin mar'a,
Artık sevmiyorum seni Ankara.